Bozkurt NET

[tamerr]

'O, bir yıldızdı. Türklüğün üzerine çöken insafsız Gecenin karanlıklarını yırtarak Türk-İslam dünyasını aydınlatmaya çalışan yüzbinlerce yıldızdan biriydi.'

09 Eylül tarihli Hergün gazetesinden alınan bu satırlar henüz 18 yaşbaharının arefesinde kardeşini, ülküdaşını kaybeden Oğuzhan Cengiz' e aitti.

Nice karanlık yüzlü adamların, nice karanlık koridorlarda yankılanan ayak seslerine yıllarca katlanmak zorunda bırakılanbir ülkü sevdalısı yüreğin, katran zamanlara gark edilmesinin en zor anlarında kalemden kağıda dökülen aktarılan duygu ve direnişin Türküsüydü yukarıda okuduğunuz yazı. Şorul şorul dökülen kanlar, gürül gürül düşen canlara CHP'nin zulüm iktidarının iftira ve işkenceleri ekleniyordu. Kızıl kominizmin besleme kuklaları ardı ardına ülkü fidanlarına saldırılar düzenliyorlar, ancak resmi bütün başvurularve ihtarlara rağmenkızıl örgütlerin üzerine gidilemiyordu. karşılarında kendilerine tek engel olarak gördükleriülkücü gençliğe yönelik kancık saldırılar her geçen yoğunluk kazanırken ülkücü gençliğin kendini müdafaa hakkı dahi verilmiyordu.

Erhan Cengiz... Henüz 18 yaşının çiçek açımında kızıl ellerce şehit edildi. Ailece Türk-İslam davasının muzaffer olması için mücadele veriyorlardı. Ahlaki ve manevi değerler yönünden ilk bilgiyi ailesinden aldı. ocaktan aldığı milli değerler noktasında harmanlayarak yaşıtlarından önce olgunlaşıp, kutlu ülkü yolunda kavganın en ön cephesinde savaşçı oldu. At yelesine andıran saçlarıyla, Bozkurt bakışının timsali gözleriyle o artık iman çağının kendine dönüş hareketinin yolbaşçı erlerinden biri oluyordu. Özellikle ağabeyi Oğuzhan Cengiz' le birlikte nice ak şafakların doğacağı döneme Türküler söylüyordu.

"Mavzer omuzumda yük.
Ben yumruklarımla dövüşeceğim.
Yumruklarım memleket kadar büyük"

Savaşın kendisiydi onlar. Kimselerin bulunmadığı zamanlarda karanlık sokakları adımlayarak aydınlattılar. Duvarlarda vücut bulan sloganların tadında diriliş çağının muştucusuydular.

Vay ki vay! Zaman namertlerin köşe başlarında pusuya yattıkları kahır zamandı... Ülkü davasına hayatları pahasına katılan kardeşleri önce zulüm iktidarı iftirayla ayırdı. Ülküdaşımızın ağabeyi Oğuzhan, Pol-Der mensubu kızıl komunistlerin baskını sonucu yakalanarak günlerce işkenceye tabi tutuluyordu.

.. Ağabeyinin cezaevine konulması Erhan için kavga döneminin en çetin dilimiydi. Gencecik yaşta omuzuna yüklenen sorumluluğun bilinciyle ağabeyinden ve şehidlerinden devraldığı dava sancağını daha da yukarılara taşıma mücadelesine girdi.

1962 doğumlu ve 18 yaşında olan bu gencecik iman erinin koca yüreğine hükmedemeyeceklerini anlayan kancık eller onu, günün geceyle nikahlandığı karanlık bir bir zamanda kurdukları kahpe pusu sonucu şehid ettiler.

"Duvarı nem, yiğidi gam yıkar" derler, bu sözün aynasıydı Oğuzhan Cengiz. Nice kızıl saldırıları savurmuştu yumruğuyla. Nice kahır zamanlara inat, inancı ve idealiyle dimdik ayakta kalmış, zulme ve onun kuklalarına karşı erkekçe kavgalar vermişti.Defalarca tehdit edilmiş, sayısız saldırıya uğramıştı. Bütün bunlara rağmen şehadete nikahlı alnına asla leke düşürmemiş, mutlak hakikat yolunda adımlarını daha sıkı vurmuş, sıktığı yumruklarını mavzer edinmişti. Hürriyet ve Türk ırkının bağımsızlığı noktasında mücadele verenbu iman erinin demir parmaklıklar ardına yolladıkları da dahi yenilmedi. Mücadelesine Kartal Askeri Maltepe Cezaevi'nde devam etti. ...ve duyuldu acı haber, arkadaşları gizlemek istediler ancak yüreğini yakan her geçen zaman alevini yükselten ateşin sebebinini çabuk anladı Oğuzhan. Belki de erkekçe ağlamanın manasını o anda çözüverdi. Yanaklarını yalayıp inmedi damlalar, içten içe aktı...

Aktı... Aktı...

Kavrum kavrum alev alev yüreğini serinleteceksebebi yine kendi yüksek iman kaynağından buldu."Allah yolunda öldürülenlere ölüler demeyiniz" ayeti kerimesinde buldu kendini. Sabrını tesbih edip çekti. zor bir sınava tabi tutulduğunu biliyordu. Göz ışığı, canı ciğeri, yiğidi, gönüldaşı kardaşının toprağa verilişinde dahi görememenin acısını duydu. Yıllar sonra telefonda görüştüğümüzde "O kardaşımdan önce ülküdaşımdı" diyordu. Bu sözün sırrı ve manasını idrak edenlere ne mutlu. Oğuzhan Cengiz için diğer bütün şehitler Erhan'dı. Her birinde aynı acıyla yanmıştı.

Nicelerini parmak ucuyla uçurmuştu göğe...
Gardaşının tabutuna yüz sürememekti yüreğindeki ukte. Ama o ukteyi kardeşi erhan için kurduğu sitede ve oluşturduğu dosyada yeniyordu. Gencecik yaşından itibaren hayatla mücadeleye atılan, acıların en orta yerinden çıkıp savaşına devam eden bu ülkü sevdalısı gönüldaşımızı yormamak adına kendisinin yansıtmasını isteme sahip olmadığımızı düşündük. Elimize sunduğu argümanlar zaten Erhan Cengiz'in şehadetinin tarifiydi.

Erhan Cengiz... Dursun ve Melek çiftinin nice emek ve nice dilekle büyüttükleri evlatlarından 1962 Kadıköy-Erenköy doğumluydu. Cengiz ailesi bütün evlatlarını ve millet yolunda hayırlı görevlerde bulunmaları yönünde yetiştirmişti.Ancak kurşun hiç yavru emzirmemişti ki bir canın kıymetini nereden bileydi. O kurşun sıkan ellerbir yavrunun hangi emeklerle beslendiğini bilmeyecek kadar kancık güruhtu. Asıl amaçları ağabeyi Oğuzhanı şehit etmekti ama ona ulaşamamışlardı. Erhan'ın koca yüreğinden de çekindikleri için gece karanlığına rağmen dokuz kişiyle saldırıyorlardı.

Olayın olduğu gün; Şehremini Başvekil caddesi, Odabaşı Meydanından evine gitmekte olan ülküdaşımızı önceden takibe alan dokuz satılmış uşak, karanlıktan da faydalanarak ülküdaşımıza yaklaştıkları anda gruptan biri silahını ateşliyordu. Vücuduna aldığı kurşunla sarsılangencecik beden, sol arka koltuktan girip 7 kaburgu aralığının kesiştiği yere yol alan kurşunun 3 kaburga aralığını kesiştiği noktadan çıkması sonucu ağır yaralı olarak Çapa Tıp Fakültesine kaldırılmak istenirken yolda şehit düşüyordu.

Şehadetinin sonrasında oğlunun teşhis etmesi için morga götürülen baba Dursun Cengiz, "evet, oğlum" diyordu. Denizcilik Bankası şehir hatları Darıca iskelesinde memur olarak görev yapan dursun Cengiz, bir evladının cezaevinde bulunması, bir evladınında kızıl saldırı sonrasında şehit düşmesinin derin sancısını duyuyordu. Sahi bu acı ne kadar ömür verebilirdi ki?

Ülküdaşımızın cansız bedeni ailesi ve arkadaşları tarafından Darıca Bağlarbaşı mahallesi İstanbul caddesindeki evine getiriliyordu. Göğe yükselen dualarla gencecik bir savaşçı daha şehitler otağındaki yerini alıyordu.

Ülküdaşımıza Allah' tan rahmet diliyor, ruhu şad olsun diyoruz.


Lütfi YILDIZ


30 AĞUSTOS 1980 GÜNÜ ŞEHİT DÜŞEN ÜLKÜDAŞIMIZ ERHAN CENGİZ'İN AZİZ HATIRASINA İTAFEN...

GÜL YÜZLÜ GAMZE YANAKLI

On sekizinde
bir gül fidanı düştü kara toprağa
adı Erhan'dı
yüreği yanardağdı
yüreği Türkistan'dı
Azer illeriydi hazardı
Kafkasya'da Osman Batur idi
Semerkand'da soy balam
nice sevdaları vardı
albayrak gökbayrak dalgalansın diye
yürüdü dönmedi
aldırmadı yaşına
büyük sevdalara omuz verdi
ki Dursun kaptanın balası
Cengizhan'ın Oğuzhan'ın
Gökhan'ın hanlar hanı
karındaşı ülkücülerin öz gardaşı
hergün silahlar doğrulurdu üzerlerine
adları ülkücü diye kan kusardı
namlular hain eller bu sefer ona yöneldi
namlular tetik düşerken
bir gül fidanı düştü kara toprağa
sanki yeryüzü sarsıntısı
geride kalanların yüreklerinde
kılıçkıran gibi imamoğlu gibi
nice niceleri gibi...
bir ağustos günüydü
maphusa tez ulaştı kara haber
Oğuzhan dediler…
Oğuzhan…
"İnna lillahi ve İnne ileyhi raciun"

Sezer Yozgat 15 Oca. 2005 Cumartesi


www.erhancengiz.com dan alıntıdır.


Mekanı cennet olsun....

Saygılarımla