Bozkurt NET

[reisim25]

Türk’ün “Dil” Yarası!

Sabir Rüstemhanlı’nın Cengiz Aytmatov’un ölümü üzerine Azeri lehçesiyle yazmış olduğu Türk Edebiyatı Dergisi’ndeki makalesini okurken, zevk aldım, heyecan duydum. Dört sayfalık makalesinde anlayamadığım birkaç kelime vardı. Ama kelimeler yabancı değildiler ve kulağımı tırmalamıyorlardı. Bir ahenk hissettim.
Kaşgarlı Mahmut’un ölümsüz eseri Divanu Lügati’t-Türk bin yıldan beri yaşıyor. Günümüze kadar gelen gramer kaideleri ve Türkçe kelimelerin anlamları o zamandan beri değişmiyor, her Türk kolayca anlayabiliyor!
“Türk boyları yüzyıllarca birbirlerinden zorla ayrı tutuldukları için aralarında farklar teşekkül etmiştir. Çok önemli farklardan birisi lehçelerdir. Bizler bu lehçeleri aşağı yukarı birbirinin aynı kılabilirsek, o zaman politik birlik düşünülebilir”. Cengiz Aytmatov’un Türk’ün birbirinden ayrı düşüp, birbirini anlayamaması durumunu izah eden altın değerindeki sözlerini Yağmur Atsız naklediyor. (Türk Edebiyatı Dergisi; Ağustos 2008 sayısı)
Üstat; yüzyıllarca birbirinden ayrı tutulan tek milletten söz ediyor. Ayrı düşürülmüş, ayrı ırklardan oldukları düşündürülmüş bir millet; Türk Milleti.
Divanu Lügati’t-Türk’ün giriş bölümünde “Tanrı’nın devlet güneşini Türk burçlarında doğurmuş” olduğu ve Tanrı’nın adını Türk olarak bahşettiği bu milleti cihana hâkim kıldığı kayıtlıdır.
Zamanın hakanlarının Türklerden çıktığını ve onlarla çalışanı ve onlarla olanı Tanrı’nın aziz kıldığını söyler.
Türk dili açsından çok önemli olan bir cümle var; “Derdini dinletebilmek ve Türklerin gönlünü almak için Türklerin diliyle konuşmaktan başka çare yoktur” der Divanu Lügati't-Türk!
Günümüzde Türk’ler Türkçe konuşuyor, ancak konuşarak anlaşmada bazen zorlanılmaktadır.
Alma-Ata’dan Erzurum'da 2009 Mayısında düzenlenen "Türk Şöleni"ne teşrif eden Ord. Prof. Seyit Kaskabasov’la ayaküstü ve tercümanı vasıtasıyla kısacık tanışma- konuşma fırsatı bulabildim. Bu Türk büyüğü, Türk aşığıyla aynı dilde konuşarak anlaşamadık.
Ayrılığın lehçe seviyesinde olduğuna şüphe yoktur. İlim-bilim dilimizi Türkiye’de ve birçok Türk yurdunda İngilizce yapmamıza rağmen!
Yıllarca Türk'lerin ve Türk dilinin üzerine oynanan oyunlar, insanlarımızı birbirinden ayrı düşürmüş, ayrılık fikri benimsetilmiş, ayrı düşündürülmüş ve ayrılıkta başarılı kılınmıştır. Ancak; komünist baskısı altında bile birçok Türk boyuna dilimizi ve dinimizi unutturamamışlar, milli duyguları zayıflatamamışlardır.
Türkiye’de yetmişli yıllarda alevlenen Türk dilini bozma, uydurma dili icat ederek edebiyatımıza monte etme çalışmaları Türkiye ve diğer Türk cumhuriyetleri ile anlaşabilecek dil bağımızı koparmakla kalmamış, baba ve dedelerimizin edebiyatlarından da bizleri koparma noktasına taşımış, baba ile oğlun anlaşmalarını bile olumsuz etkilemiştir. Yetmiş beş yıllarında açık öğretim için hazırlanan kitaplardaki dili anlayamamış olmam, gelinen noktanın vahametini göstermektedir. Türkiye’deki Rus’un dümen suyunda ve düşüncesinde yer alan kızıl kafaların amaçları doğrultusunda dili bozmak, geçmişle bağlarımızı koparmayı hedeflemek kadar, diğer Türk cumhuriyetleri ile de bağımızı koparmayı, anlaşamamamızı hedefliyordu.
Doksan dörtlü yıllar sonrasında Türk edebiyatçıları, Türk büyükleri, Türk milliyetçileri ve Türkçüler tarafından verilen mücadelelerle ayrılıklar ortadan kaldırılmaya çalışılmıştır.
Kopma noktasına gelen Türk birliği; Türk dünyasının Başbuğu Alparslan Türkeş’in büyük çabalarıyla, çalışmalarıyla Türk Gençliğine anlattığı, öğrettikleriyle ve büyük mücadeleleriyle yeniden bir araya gelebilmiştir.
Komünizmin çökmesi ile Türk ülkelerinin birbirlerine turistik ziyaret, eğitim, ticaret gibi vesilelerle gidip-gelme ve görüşmek için imkânlar sağlamış, daha fazla yan yana gelinmiştir. Komünizm yönetimleri esnasındaki “gözden ırak olan gönülden de ırak olur” atasözü sonuçları değişmiş, aradaki özlem, merak ve sevgi, birliktelik için ihtiyaç olma düşüncesine dönüşmüştür. İlk kavuşmada anlaşma zor da olsa; “dil” sayesinde olmuştur.
Türk devletlerini temsil eden siyasi iradeler Türk olma ve Türk dili hakkındaki düşüncelerinde ağır davranmasaydılar veya Türk’ün her türlü beraberliğine engel olma çabası harcayanlara karşı bütün Türkler aynı hisleri ve heyecanları duysalardı, bütünleşme daha hızlı bir şekilde gelişecekti.
Türk dünyasının kenetlenmesinde Türk liderlerine, siyasilerine ve Türk milliyetçilerine yapacak büyük işler düşmektedir.
Ortak TV’ler izlemek imkânlarının hayata geçirilmesi, ortak dergilerin çıkarılması, çıkan dergilerin Türk milliyetçilerine duyurulması ve temininin kolaylaştırılması uzak mesafeleri, uzak gönülleri birbirlerine daha fazla yaklaştıracaktır. Çıkan dergilerde ortak alfabeyi de ihmal etmemelidir. Direkt olarak yazının kaynağından okumak farklı, dil ve alfabeye müdahale edildikten sonra (tercüme) okumak ve anlamak daha farklı bir duygu ve istek uyandırır.
Türk dünyasında dil büyük çaplı bir “yara”dır. İki Türk’ün konuşarak anlaşamamasının ilk basamağında “dil” meselesi vardır. Dil, aynıdır belki; ancak lehçeler, vurgular, harfler ve alfabeler, tarih, zamanlar içindeki zorunlu dilin dışarıdan etkilenerek ortaya çıkan değişiklikleri, kültürlerin zaman ve coğrafya, doğal değişim, teknoloji etkisindeki değişiklikleri anlaşamama da etken teşkil etmektedir. Dil yarasının tedavi edilmesi durumunda diğer yaraların da hızla tedavisi mümkün olacaktır.
Güç ve hayır “bir” olmaktadır!
Atatürk, “Dil bir köprüdür… İnanç bir köprüdür… Tarih bir köprüdür… Köklerimize inmeli ve olayların böldüğü tarihimizin içinde bütünleşmeliyiz…” diyor!* (Ahmet Yesevi Üniversitesi İnt. Ana sayfası)

“Tanrı Türkü Korusun”!

[hilalugruna1]

Türk dili açsından çok önemli olan bir cümle var; “Derdini dinletebilmek ve Türklerin gönlünü almak için Türklerin diliyle konuşmaktan başka çare yoktur” der Divanu Lügati't-Türk!


Dilimize, bu zengin ve engin Türkcemize sahip cikilmasinin önemini anlatan güzel bir yazi olmus,yeni tanistigim sevgili nihal hocam Türkcemize sahip cikmaliyiz konulu bir seminerinde cok güzel bir konuyla dilimizin ne kadar önemli oldugunu bir örnekle aciklamisti mesala Gönül kelimesinin almancada hicbir karsiligi yoktur birakin almancayi hic bir dilde yoktur ,yürek,bagrim,gönül vs örnekler cogaltillabilir yani bizim edebiyatimizdaki siirleri baska dillere cevirmek okadarda kolay degil cünkü bizdeki zengin Türkce kelimeler baska dillerde onlarin yasamlarindada,yüreklerindede yok dolayisi ile dilimizle Türkcemizle iftar etmemiz gerekirken kendi özünü ,özümsemeyip taklite kacmak bir ingiliz ,alman vs agziyla konusmak güzel türkcemizi yabanci kelimelerle katletmek gercekten cok aci.