 |
|
|
|
Konu Basın-Yazarlar
MÜFLİS Marksizm’in Türkiye’deki bakiyesi, zaman zaman Deniz Gezmiş davasını kaşımaya çalışır. Bu arada hedef o davanın savcısı Baki Tuğ’dur. Tuğ büyük bir kahramanlıkla, bütün saldırıların karşısına çıkmaktan çekinmez. Aslında bunlara muhatap olmaya mecbur değildir. Çünkü kararı hâkimler vermiş daha yüksek hâkimler yâni Askeri Yargıtay tasdik etmiş, TBMM komisyonu sonra Genel Kurulu da tasdik etmiştir.
Tuğ, ilk halkadır ama hü***** onadır. Sanki en zayıf halkadır, sıra diğerlerine gelecektir. Ama Tuğ’un, inanmış ve vazifesini hakkıyla yapmış bir insan olarak bundan çekinmeyi ayıp saydığı ve en güçlü halka olarak kendini ortaya attığı bellidir. Halbuki bir mahkeme kararının hesabı Savcıdan sorulmaz, sorulamaz.
Bir gence acımak başka bir şeydir, duygu sömürüsü yapmak başka bir şey. Ülkemizde Marksist darbeler karışıklığında ve bizzat darbeciler tarafından katledilen çoğu da sağdan binlerce gencimiz vardır. Bütün bunlara Deniz Gezmiş’in yaptığı eylemler tuz biber olmuştur. Deniz Gezmiş sadece miting yapmış, basın toplantısı yapmış ve onun için asılmış havası yaratmak sahtekârlıktır. Deniz, banka soymuş, polise silahla karşılık vermiş, üç Amerikalı’yı kaçırmış ve radyoda ihtilâl beyannamesi okutmaya teşebbüs etmiş, ortalığı birbirine katmıştır.
Mahkemede iyi hâl göstermemesinin idam sebebi sayılmasına itiraz ise tam cehalettir. Çünkü iyi hâl adli bir mefhumdur ve kararlara tesir eder. Deniz mahkemede On gün sonra burada sizin yerinizde bizim adamlarımız oturacak diye rejimi devirmek ve ihtilal yapmak azmini ve kasdını son ana kadar hiddet ve şiddetle belirtmiştir.
Bir de bu otuz kırk delikanlıyı Menderes ve arkadaşlarına, yâni seçimle gelmiş, *****hurbaşkanı’ndan TBMM’nin ekseriyetini içine alan devlet adamları kadrosunun aynı paranteze alınmaya çalışılması farfara marksizmin eski alışkanlıklarından birisidir. Ayrıca gayriahlâkidir, çünkü o zaman bütün gizli açık Marksistler Yassıada duruşmalarını zevkle ve şevkle seyrediyor, idam sayısının çok olmasını temenni eden yazılar döktürüydrlardı. Şunun da altını çizmeliyiz ki o gün Tam bağımsız Türkiye ve Kahrolsun Amerika dye bağıranlar, Yaşasın Sovyetler makamında gazel okumaktaydılar.
Suçlu kim?
DENİZ’İN dramı, gençlik saikasıyla, büyüklerinin ideolojik macera planlarına körü körüne inanmış hatta saplanmış olmasıydı. Bu körlemesine inançla, ham bir hayale kapılıp, canını, kazanacağını sandığı bir sayıya koyup ideolojik kumara girişmesidir. Kumarı kazansaydı vatanımız mahvolacaktı. Halbuki bir millî ve vatanî gerçeğe angaje olsaydı kendisi için de vatan için de ne iyi olurdu. Bunda da en büyük sorumluluk onu bu yolda gençliğinden yararlanarak iğfal edip kullananların omuzlarındadır.
Bunu en güzel, bir başka, fakat namuslu Marksist Kemal Tahir anlamış ve anlatmıştır. Deniz’in idam edildiği gece çilingir sofrasına kurulmuş gedikli ve şerbetli Marksist yazar çizer takımını görünce, masalarına bir tekme atarak Ulan çocuğu ipe gönderdiniz, siz burada rakı içiyorsunuz utanmazlar diyerek gösterdiği tepkiyle bu gerçeği ifade etmiştir.
Onu ölüme gönderenlerin veya arkada kalan arkadaşlarının şimdi ölüsünden de bir şeyler (hiç olmazsa reyting) çıkarmaya ve vazifesini tam yapmış bir savcıya çamur atmaya uğraşmaları, sadece ayıptır ki ne kadar.
Bir çocuğun eline silah verip adam öldürmeye azmettirenle, Deniz Gezmiş’i ideoloji sarhoşu yapıp, eline silah verenler arasında ne fark var? Onlar mı suçlu, kanunun hükmünü yerine getirenler mi?
Ergun Göze / Tercüman
|
|
|
| |
|
|
| Giriş |
| Hala hesabınız yok mu? Hemen buradan açabilirsiniz. Kayıtlı bir kullanıcı olarak yorum ayarları ve isminizle yorum gönderme gibi birçok avantajlara sahip olacaksınız. |
|
|
|
| Haber Puanlama |
Ortalama Puan: 3.66
Toplam Oy: 6
|
|
|
Haber :
Üyeler :
Servisler :
İletişim :
Dökümantasyon :
