Adım Ahmet, adım Ali, Hasan, Hüseyin, Yılmaz,
Büyükler ”köylü” der, hepimize birden,
Kendi adımız, öyle addan sayılmaz...
Sırtımız sıvazlanmış, milletin efendisi denmiş,
Nimet paylaşılırken bizleri unutanlar,
Kaldırılacak yüklerde, hep bize güvenmiş..

Gâvur girende vatana,
Namus günüdür bu gün deyip,
Bırakmış sabanı tarlada dedelerimiz,
Kimisi şehid olmuş,kimisi kayıp,
Öksüz büyümüş bebelerimiz.

Gömülürken pek çoğu,isimsiz mezarlara,
İsimsiz yiğitlerle koyun koyuna,
Kolsuz bacaksız kalanlarımız,
Sürünerek dönmüş köyüne..

Ben işte böyle,acılara tevekkülden,
İnsanlarının yüzleri kırış kırış,
Mûbarek bir köydenim,
O toprakların hamuruyla yoğruldu bedenim.
Adı Sağır,Cemel,Yapaltın,Sofular,Kızılcakışla,
Hepsi birer Türkmen kilimi,emsâlsiz,
Dokunmuşlar,çilelerden nakışla...

Elektrik girmemişti,radyo mucizeydi halâ,
Herşey kara toprağa,
Toprak düşen rahmete,
Rahmet edilen dualara,
Dualara temiz gönüllere,
Bükük boyunlara bağlıydı..

Doktor falan bilmezdik pek,
İnek gübresinden,kirpi etine,
Herşeye ilâç der,alırdık.
Eceli gelen ölür,kalanın şifâsını,
İlâç bilinenlerden bilirdik.
Yine de huzurluyduk,yine de mutlu,
Yaşanan her andan bir tad alırdık.

Kar yağınca ,öyle bir yağar,
Yollara kilit vururdu,
Sobanın etrafında toplanılır geceleri,
Koyu bir sohbet, alır yürürdü,
Tabakalardan sarılan tütünden,
Odayı duman bürürdü,
Yaşlılar yerleşir minderlere,
Gençler eşikte dururdu.
Hayber cengini,Kan kalesini,
Okurken nazlı nazlı mektepli genç,
Herkes tutardı nefesini,
Dalıp giderlerdi görünmez yollara,
Kahramanlığın,para ettiği yıllara.

Ölüde de koşardı komşular,diride de,
Hem acılar,hem sevinçler paylaşılır,
Halaylarda kolkola girilir,
Yaralar ortak sarılırdı,
Kışın unu bitenlere,
Sırayla un verilirdi.

Gümbür gümbür gelirdi bahar,
Dağlarda kar hızla erir,
Ovaya doğru yürürdü,
Bir sihirli nefes sarar dünyayı,
Her yanı çiçek bürürdü..

Derelerden elle tutulan balık,
Dağdan sökülen mırçalık,
Inalı ellerin devşirdiği madımak,
Baharın hediyesi binbir yemek,
Soframıza girerdi
Kuzular doldurur bayırları,
Dünyayı neşe sarardı..

Çamaşırlar derede beraber yıkanır,
Yıkarken türküler söylenirdi,
Koyun sağmaya beraber gidilir,
Beraber ekmek edilirdi,
Pişen yemekten komşuya salınır,
Komşuda pişen tadılırdı.

Doyumsuz bir lezzetti ,tandır başları,
Bacadan,ay ışığının düştüğü geceler,
Loş duvarlarda oynarken,devler,cüceler.

Çocuklar ayak salıp,tandır kenarına oturur,
Ebem güllü yorganı,tatlık diye getirirdi.
Keloğlanlı,Şahmeranlı masallar anlatır,
Bizi kafdağlarına götürürdü..

Burcu burcu kekik kokusu saçardı,
Dağlardan kopup gelen yeller,
Gökten turna katarları geçerdi,
İnceden inceye tozardı yollar.

Bir başka olurdu,tanyerinin söküşü,
Karşı tepelerden kızaran güne,
Karanlığın,yavaş yavaş teslim oluşu,.
Ve her seher,hiç bıkmadan,
Serçe kuşlarının zafer şakımaları,
Söğüt dallarından selamlamaları,doğan günü.
Derenin kaç bin yıldır dinmeyen şırıltılarla,
Dağın hikâyesini,ırmağa götürüşü,
Her baharda kesen ellere i nat,
Daha gümrah çıkışı kengerin,
Yıldızlı gecelerde,yıldızlara çakılıp,
Kâinatı sessiz dolaşan gözler,
Ağustos böceğinin bitmez şarkısı,
Dolunaya dert yanışı tilkilerin…

Suyun,toprağın,rüzgârın,
Velhâsıl,bilcümle mahlûkatın,
Hâl diliyle seslenişi......

Sev,çok sev,sahip ol,
Bu topraklar senin vatanın,
Emanetidir,sana vatan olsun diye,
Meçhûl diyarlarda,isimsiz mezarlarda,
Yatan atanın..

Şikâyet bilmeyen sevgili gibi,
Sessizce yolumu gözleyen,
Kızılcakışlam,ey garip köyüm,
Kavuşacağız mutlaka,bitmedi ise,
Yiyecek lokmam,içecek suyum………………..


ilhan esen